සෑම් මානික්ෂෙව් 1972 ඉන්දියාවේ ජයග්‍රාහී රණ ශූරයෙකි. ඔහු, ඉන්දීය උපමහද්වීපයේ පළමු ෆීල්ඩ් මාර්ෂල්වරයාය. ඔහුට ඔහුගේ හමුදාමය කටයුතු නිසා සෑහෙන කීර්තියක් තිබුණේ ය. ඒ වන විට රට පාලනය කළේ ඉන්දිරා ගාන්ධිගේ කොන්ග්‍රසයයි. එය පරාජය කිරීම උදෙසා එවක ඉන්දීය විපක්ෂය සෑම් මානික්ෂෙව් වෙත "දැල" එළමින් සිටියේය. ඒ බව ඉන්දිරා දැනගත් සැනින් ඈ කළේ සෑම් ව සිය නිල නිවෙසට ගෙන්වාගෙන ඔහු හා කතා කිරීම ය.
"ඔබ සදාකාලික ජාතික වීරයෙක්. ඔබට අද කොහේවත් සතුරන් නෑ. ඔබ දේශපාලනයට ආවොත් ඔබේ එක් පැත්තක පාක්ෂිකයන් ඉඳීවි. නමුත් කිහිප පැත්තකින් සතුරන් හිඳීවි. කල්පනා කොට තීන්දුවක් ගන්න" 
ඉන්දිරා තේ පැන් සංග්‍රහයක් අතරේ සෑම්ට කීවා ය.
ඔහු තියුණු ලෙස කල්පනා කළේය.
"මම රණවිරුවෙක්; දේශපාලකයෙක් නොවේ." ඔහු එහෙම තීන්දු කළේය.
ඔහු අදටත් ඉන්දියාවේ රණශූරයෙකි.
දේශපාලනයට ආවා නම් ඔහු තවත් එක් දේශපාලනඥයෙක් පමණි.
ඒක ඉන්දියාවේ එහෙම වුණාට,මේ ලංකාව ය.
ගෝඨා රට හදන්නට පැමිණ සිටී. ඔහු කියන්නේ ජාතික ආරක්ෂාව විනාශ බව ය; විනයක් රටේ නෑ කියා ය.මේ මොහොතේ ජනප්‍රියම සටන් පාඨ දෙක ඒක ය. ඔය අතර අබාධිත රණවිරුවන් පාරට ගෙනෙයි.තැන තැන පතරොම් කොපුවක් හමුවුණත් එය ජාතික ආරක්ෂාව අනතුරේ කියා මුල් ම පුවත සහ හෙඩිම බවට පත් කරන්නට ව්‍යාපෘති බාර මාධ්‍ය රැසක් සූදානම් ශරීරයෙන් සිටී.
ගෝඨා ආවොත් සියල්ලම විනාශයි කියා හත්පොලේ දිවුරමින් ශපත කළ වාසු 'උණුසුම් කතාබහකට පසු' ගෝඨා හොඳ බව වටහාගත් බවත්, කලින් කළ චෝදනා වලට සමාව ඉල්ලන බවත් කියයි. වියපත් වූ විට සිදුවන සාමාන්‍ය ව්‍යාකූල තත්ත්වය වාසුට ඔරොත්තු නොදෙන සේය. ගම්මන්පිල වරක් කීවේ ප්‍රාදේශීය සභාවක හෝ දේශපාලනය නොකළ කෙනෙක්ට රට පාලනය කරන්න බෑ කියා ය. වැඩේ 'නාගත් බව' තේරුණු ඔහු කඩිනමින් ම පක්ෂ සම්මේලනයක් කැඳවා ගෝඨාභිශේකය කළේය.
ගෝඨා ශ්‍රද්ධාවන්ත සැදැහැවත් තවුසෙක් බවට මුලින් ම කීවේ ඩලස් ය. ඒ 2018 ජනවාරියේය.
'හිට්ලර් කෙනෙක් වී හෝ රට බේරා ගන්න'කියා හිමිනමක් කී කතාවට 'තල්ලුවක්' දෙන්නට හිතාගෙන දෝ 'ගෝඨා'උම්බලකඩ කෑල්ලක්වත් නොකන 'පින්වතෙක්' බවට සළුපිළි පැළැන්දුවේය. එහෙත් ඔහු නොදැන සිටි දෙයක් විය. ඒ 'මස් නොකන දඩයක්කාරයෝ' සිටින බව ය.
පිරුවටවලින් වහන් වී ඔවුහූ දඩයමේ යති. එහෙත් මස් නොකති. ඩලස් සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රකට යමක් හිතාමතා කතා කරන අයකු ලෙසය. ඔහු අනෙකා විවේචනය කරන්නේ අතිශය සූක්ෂ්ම ලෙස ය. ඒ විවේචනය එක විටම 'බරට' නොදැනුණත්, එහි තරම වැටහෙන්නේ හරියට ඒ ගැන සිතා බැලූ විට ය. හරියට තෝරා ගත්තොත් ඒකාබද්ධයේ වැඩියෙන්ම 'ආලවට්ටම් දමා' කතා කළ හැක්කේ ඩලස්ට ය. එහෙත් භාවිතය තුළදී ඔහුගේ තත්‍ය ස්වභාවය එළියට ආ අවස්ථා බොහෝය. එහි මෑතම උදාහරණය 'උම්බලකඩ' කතාවය.
බලය තිබෙන විට මොළය නෑ කියා කතාවක් තිබේ. එහෙත් බලය නැති විට මොළය නැති වීම අවාසනාවකි. කාලයක් ප්‍රගතිශීලී මානවවාදයේ පතාක යෝධයන්ගේ චරිතය අපූරුවට රඟ පෑ ඩලස් ලා මහින්ද යුගයේ ලද බලයත් සමඟ සහමුලින් ම බලකාමී විකටයන් බවට පරිවර්තනය වූහ. වරක්, රෝහිත භාෂණ අබේවර්ධන ලියූ 'කුහුඹුවන් වූ මිනිසුන්' නැමති ලිපිය ඩලස්ලාගේ පරිවර්තනයේ හැටි ස්වභාවය මොනවට පසක් කරන්නකි. 'යුක්තිගරුකභාවය පිළිබඳ මිනිස් අපේක්‍ෂා ශූන්‍යව ගිය කලක කිසිත් කරකියා ගත නොහෙන කුරා කුහුඹුවකුගෙන් මිනිසා වෙනස් වන්නේ ඇයි? කියන ප්‍රශ්නයට අප බොහෝ දෙනා පිළිතුරු උගත්තේ ඉතිහාසය විසින් මේ ප්‍රශ්නය මුහුණට දමා ගැසූ සමයකදීය. යටත්භාවය මහාමාරියක් මෙන් පැතිර යමින් ඇති විට පවා ප්‍රතිපත්තිගරුක ජීවිතය ආඩම්බරයකැයි කුහුඹුවකු නොදනී.
නමුත් මිනිස්සු එය දනිති. එය අමතකව ගිය සැණින් රැළෙන් මඟ නොහැරුණද මිනිසා හුදකලා කුහුඹුවකු බවට පෙරළෙයි. රැළ හා වසන මුත් පෑගී මිය යෑමේ තැති ගැන්මෙන් එකා පසුපස එකා වැටී සැරිසරයි.' යනුවෙන් හෙතෙම සිය ලිපිය ආරම්භ කරයි. සත්‍යයකි. ඩලස්ලාට සිදු වූයේම එයම ය. බලය ලද කල එහි ගිලී, එහිම වසමින් එය සදාකාලිකයැයි හඟින්නෝ උමතුවෙන් දොඩවති.
සාමාන්‍යයෙන් කුමාර වෙල්ගම මන්ත්‍රීවරයා ප්‍රකට 'නාහෙට නාහන' පුද්ගලයකු ලෙස ය. ඔහු ඒකාධිපති කතාවට එදා කදිම උත්තරයක් දුන්නේය. “උපාලි ස්වාමින්වහන්සේ ඒ කරපු ප්‍රකාශය සම්පූර්ණයෙන් ම හෙළා දකිනවා. මොකද අපේ රටට හිට්ලර්ලා ඕනේ නෑ. පොලිසියට පුළුවන්ද රටක් පාලනය කරන්න. හිට්ලර් පුළුවන් ද රටක් පාලනය කරන්න. එහෙම කෙනෙක් ගෙනාවොත් අපි පක්ෂයෙන් එළියට බැහැලා අපේ ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන්, අපි ජීවිත පූජා කරන්න සූදානම් වෙලා ඉන්නවා කියලා මම බය නැතුව කියනවා.”
එහෙත් ප්‍රගතිශීලී යැයි කියා ගන්නා ඩලස්ලාට හෝ විමල්ලාට, වෙල්ගමට තිබූ හයියවත් තිබුණේ නැත. සමහරවිට 'ගෝඨා' හරි නිවුණු අයෙක් බවත් බවුන් නොවැඩීම හැර සියලු ගුණවත් දෑ කරන බවත් ඩලස් ලා අදහනවා විය හැකිය. ‘ඒකාධිපතිත්වය යනු කෙළවරක් නැති දිගු පටු කෙළින් පාරකි. එහි පිටවන මං නැත. ඔබගේ සියලූම නිදහස් උදුරා ගන්නාතුරු ඔබට මේ පාරේ සිටීමට සිදුවනු ඇත."කියා ජෝසෙ රෙයාස් පවසා තිබේ.රකුසන් හා යුද වදින්නන්, එ් කාර්යය නිසාම රකුසන් බවට පත් නොවීමට වග බලාගත යුතුය. අැති පමණ කල් අාගාධයක් පතුලට නෙත් යොමා සිටියොත් අාගාධය ද පෙරළා ඔබ වෙත නෙත් යොමනු අැත කියා කතාවක් වෙයි. ඩලස්ලාට සිදුව තිබෙන්නේ ඒ වින්නැහියය.
දැන් 'විනය'හදන්නට ගෝඨා ජනාධිපතිවරණෙට ඉල්ලයි.
හැබැයි ඔහු කුඩා බලයක් තිබෙන කාලයේ විනය හදපු හැටි සමහරුන්ට අමතකය.
රටක් පවතින්නේ නීතියක් ඇති තැනයි; නීතියක් පවතින්නේ අධිකරණයක් ඇති තැනයි. නීතියක් යනු පොතක ලියැවුණු වචන ගොඩක් නොවේ. අධිකරණයක් යනු, විනිසුරුවරුන් අසුන් ගන්නා ගොඩනැඟිල්ලක් නොවේ. නීතියට, ස්වායත්ත ආධිපත්‍යයක් තිබිය යුතුය. එහෙත් ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් අන්ත දූෂිත තැනකට මෙරට අධිකරණය දක්කාගෙන ගොස් ගාල් කිරීමේ ඉතිහාසය 'මහින්ද ආණ්ඩුව' සතුය.
ශිරාණි බණ්ඩාරනායකට එරෙහිව පැවැත්වූ දෝෂාභියෝග ක්‍රියාවලිය අපේ ව්‍යවස්ථාවට එකඟ නොවන බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය මේ රටටත්, රටේ බලධාරීන්ටත් දැනුම්දී තිබිණි. එසේ තිබියදී, හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් ශිරාණි බණ්ඩාරනායකව ඒ තනතුරෙන් පහ කළේය. රටේ උත්තරීතර ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීම 'සෙල්ලම් ගෙයක් කඩා දමනවා' වැනි සරල සංසිද්ධියක් සේ එවක මහින්ද ආණ්ඩුව සැලකීය. එය එසේම කළේය. රටේ ව්‍යවස්ථාව දැනුවත්ව උල්ලංඝනය කිරීම රාජ ද්‍රෝහීත්වයකි. එහෙත් මහින්ද යුගය ව්‍යවස්ථාව කුණු කූඩෙට දැමූ ඉතිහාසයක් සහිත යුගයකි. ගවයකු වුවද ගැටගසා දැමූ විට 'තණ' උලා කන්නට සීමාවක් තිබේ. එහෙත් මහින්ද ආණ්ඩුවට එහෙම සීමා තිබුණේ නැත. නිදහස් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක අධිකරණයකට එරට පාලනයේ ප්‍රධානතම ස්ථානයක් හිමිවේ. ඕනෑම රාජ්‍යයක රාජ්‍ය මූලධර්ම වනුයේ ව්‍යවස්ථාදායකය, විධායකය සහ අධිකරණයයි. 1978 ව්‍යවස්ථාවේ 105 වන වගන්තියට අනුව ශ්‍රී ලංකාවේ අධිකරණ පද්ධතිය දැනට ඇති ආකාරයට සකස් විය.
''ජොන්ස්ටන්ගේ කලිසම ගලවලා හිරගෙදරදී හිංසා කරපු අය ගැන අපි බලා ගන්නම්'
කුරුණෑගල දිස්ත්‍රික් මන්ත්‍රී මහින්ද රාජපක්ෂ එහෙම කීවේය.
'ආවාම බලාගන්නම්' කියා කරන පාරම්බෑම භීතියක් ගෙන එන ප්‍රකාශයකි. මක්නිසාදයත් රාජපක්ෂ යුගයේ 'කළු දශකය' තාමත් කාටත් මතක නිසා ය. නඩුවෙන් නිදහස් වූ ජොන්ස්ටන් එළියට පැමිණ හරි අපූරු කතාවක් කීවේය.
'දැන් අධිකරණය ස්වාධීනයි.'
කට බොරු කීවත් දිව බොරු නොකියන බවට එයම කදිම උදාහරණයකි. එකී සාධාරණ බව ගැන කියනු වෙනුවට රාජපක්ෂලා 'ජොනීගේ කලිසම් ගැන කතා කරති.
බොරුව, රැවටිල්ල අපගේ දේශපාලනය තුළ පොදු අත්දැකීමක් වුවත් ඒ රැවටිලිකාරී හැකියාව අතින් මහින්ද රාජපක්ෂ තරම් කෙළ පැමිණියකු මෑත කාලයේ හමු නොවන තරම් ය. නිසැකව ම දෙබිඩිකම් පිළිබඳ ව හිටපු ජනාධිපතිවරයාගේ කෙරුවාව මහාවංසය තරම් දිගු එකකි.
එම කාරණය පිළිබඳ දීර්ඝ විස්තරයක් ලෙනාඩ් වුල්ෆ් ලියා ඇති අතර ප්‍රකට ලේඛක විජේසිංහ බෙලිගල්ල විසින් එය සිංහලයට පරිවර්තනය කරන ලදී.එහි 'කුරහන් සාටකය ගැන' අපූරු කතා තිබේ. රාජපක්ෂවරුන් කුරහන් සාටකය පැලැඳීම ඇරැඹුවේ ගිරුවාපත්තුවේ හා මාගම්පත්තුවේ අහිංසක ගෝවීන් නියෝජනය කිරීමට යැයි කීවද ඒ පිළිබඳ වන ඇත්ත කතාන්දරය වෙනස් එකකි. වර්ණ ක්‍රමයක් මත මැතිවරණ පැවැත්වූ රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභා යුගයේ ඩී. එම්. රාජපක්ෂ මහතා මැතිවරණයට නාමයෝජනා ඉදිරිපත් කළ අවස්ථාවේ තමන්ට ලැබෙන පාට කුමක්දැයි ඔහු එවකට එහි සිටි හඩ්සන් නමැති ඒජන්තවරයාගෙන් විමසා තිබිණි.
“උඹේ පාටද? මේ තියෙන්නෙ” යනුවෙන් අවඥාවෙන් පවසමින් එවිට ඔහු තම කකුල මේසය මතට රැගෙන සපත්තුවේ පැහැය පෙන්වා තිබේ. දුඹුරු පැහැයට හුරු එම සපත්තුවේ පැහැය වර්ණය ලෙස හිමි වූ පසු ඩී. එම්. රාජපක්ෂ අහම්බෙන් ලැබුණු පාට තම වාසියට හරවා ගත්තේ තමන් රුහුණු මාගම් ගිරුවාපත්තුවේ ගොවීන්ව නියෝජනය කරන බව පවසමිනි.
එතැන් සිට කුරහන් සාටකය දේශපාලනයේදී රාජපක්ෂවරුන්ගේ පේටන්ට් අයිතියට නතු වූ අතර තමන්ගේ පක්ෂයේ කෙනෙකුට පවා එය භාවිත කළ නොහැකි විය. වරක් මහින්ද රාජපක්ෂ සමීපතම හිතවතකු වූ එම්. කේ. රංජිත් හෙවත් චණ්ඩි මල්ලි සාටකය සහිත තම ඡායාරූපයක් ප්‍රචාරාත්මක පුවරුවක පළ කළ බව දැනගැනීමෙන් පසු හිටපු ජනාධිපතිවරයා වහා එය ගැලවීමට අණ කළ බව ප්‍රසිද්ධ කාරණයකි. හම්බන්තොට කුරහන් ගොවීන්ගේ දුක, වේදනාව හා ඔවුන්ගේ අස්වැන්නේ පැහැය තම දේශපාලන පැවැත්ම වෙනුවෙන් අනුකම්පා විරහිතව භාවිත කළද දස වසරක් රට පාලනය කළ සමයෙහි හෝ ඔවුනට රාජපක්ෂවරුනගෙන් අත්වූ සෙතක් නොමැති තරම්ය. හම්බන්තොට කුරහන් ගොවීන් තම නිෂ්පාදන අලෙවි කරගැනීමට නොහැකිව ළතවෙද්දී ඉන්දියාවෙන් කුරහන් ආනයනය කිරීමට තරම් පැය විසිහතර පුරාම දේශීයත්වය පිළිබඳ නන්දොඩවන ජනාධිපතිවරයකුගේ හිත එසමයෙහි ගල් වී තිබිණි.
බුදුදහම හිස මත තබාගත් මහින්ද රාජපක්ෂගේ හොඳම මිතුරකු වූයේ කැසිනෝ රජකු වූ ජේම්ස් පැකර්ය. ඉල්ලා සිටි සියලු බදු සහන ලබා දෙමින් පැකර්ගේ ආයෝජන මෙරටට රැගෙන ඒමට රාජපක්ෂලා උපරිමයට උත්සාහ කළ බව රටට නොරහසකි. බදු වර්ග දහයක විරාමයක් ලබා දුන් ඒ ගිවිසුම ක්‍රියාත්මක වූයේ නම් දශකයක් තුළ ඩොලර් බිලියනයකට වඩා වැඩි බදු ආදායමක් අහිමි වීමට ඉඩ තිබිණි. ලංකා රජය හා පැකර් අතර වූ එකඟතාව ඔස්ට්‍රේලියාවේ සුප්‍රකට “ද ඒජ්” පුවත්පත හඳුන්වා තිබුණේ ‘අරුම පුදුම පෙම් ගිවිසුමක්’ ලෙස ය. අනෙක් අතට, මතට තිත යන්න මහින්ද චින්තනයේ ප්‍රධාන තේමාවක් වුවද එයද කිසි දිනෙක මහපොළොවේ ඇත්තක් වූයේ නැත. ලොව මත්පැන් පරිභෝජනය වැඩි ම රටක් බවට ලංකාව පත්වූයේ ඔහුගේ යුගයේදීය. මත්පැන් නිෂ්පාදනාගාර තැබෑරුම් දුසිම් ගණනින් තිබූ ඇමැතිවරු ඒ යුගයේ සිටි අතර එතනෝල් හොරෙන් ගෙන්වීම පිළිබඳ විවිධ කතා වරින්වර පැතිරුණද මහින්ද චින්තනයේ දේශප්‍රේමයේ බලයෙන් ඒ සියල්ල යටපත් විණි.
දෙබිඩි චරිතවල හැටි ඒක ය.
ජාත්‍යන්තරයට ප්‍රහාර එල්ල කරන අතරතුර ඒ සමඟ අවබෝධාත්මක ගනුදෙනුවක ද රාජපක්ෂලා නිරත වූහ. ඒ රටට හොරා ය. යුද්ධය නිමා වූ පසු බැන් කී මූන් එක්සත් ජාතීන්ගේ මහලේකම්වරයා මෙරටට පැමිණි පසු ඔහු සමඟ ඒකාබද්ධ ලියවිල්ලක් අත්සන් කරමින් අන්තර්ජාතික ප්‍රජාව වෙතින් මතු කරන කාරණා සම්බන්ධයෙන් සංවේදී වන බවට ඔහු එකඟතාවකට පැමිණියේය. 2010 වසරේ මැයි 15 දින උගත් පාඩම් හා ප්‍රතිසන්ධාන කොමිසම ස්ථාපිත කිරීම එහි එක් පියවරක් විය. එක් පසකින් එසේ ජාත්‍යන්තරය සැනසුව ද මහින්ද රටේ ජනතාව හමුවේ අලෙවි කළේ දේශප්‍රේමය ය. අප ඒ සියල්ල විස්තර කළේ මහින්දගේ දෙබිඩි බව විස්තර කිරීමට ය.
ශ්‍රී ලංකා ආරක්ෂක අංශවලට එරෙහි යුද අපරාධ චෝදනාවලට පරීක්ෂණ පැවැත්වීමේ අවශ්‍යතාවක් නොමැති බව දිගින් දිගටම පැවසූ නමුත්, අතුරුදන් වූවන් සොයා බැලීම සඳහා කොමිසමක් පත්කරමින් එහි කාර්යභාරය හා විෂය පථය ඊට උපදෙස් ලබාදීමට පසුව එක්සත් ජාතීන්ගේ යුද අපරාධ අධිකරණයන්හි කටයුතු කළ අධි චෝදකයන් තිදෙනෙකුව උපදේශකයන් ලෙස නම් කර ඒ කමිටුව පිහිටුවන ලදී. රාජපක්ෂ එසේ කළේ 2/3ක බලයක් තිබූ තම පාර්ලිමේන්තුව හෝ දැනුවත් නොකරය.
උතුරු නැඟෙනහිර ගැටලුවලට විසඳුමක් ලෙස දේශපාලන විසඳුමක් පිළිබඳ සංවාද මතු වූ සෑම මොහොතකම මහින්දගේ ස්ථාවරය වැනෙනසුලු එකක් විය.
ඉන්දියාවට ගොස් 13 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් ඔබ්බට යෑමට එහි නායකයන්ට පොරොන්දු වූ මුත් රට අභ්‍යන්තරයේදී එවැන්නකට කිසිදු උනන්දුවක් නොදක්වන ලදී.
දැන් 'වීරයා'වන්නට තනන්නේ එකී 'දෙබිඩි' දේශපාලකයාය.
තමන්ට අවාසිදායක යැයි හැඟෙන තැන්වලදී රාජපක්ෂවාදීහු සසල වෙති. නඩු කල්දමා ගැනීමට, මඟ හැරීමට කටයුතු කරති. අධිකරණයට ‘ගල්’ ගසති. චෝදනා නඟති; උපහාස කරති; තමන්ට වාසිදායක තීන්දුවක් දුන් කල අධිකරණයට 'මල්' ඉසිති! ගරු කරති.
ඒ උසාවියේ ගෝඨලාට හිතවත් මාධ්‍යට 'ලීඩ්'ගැසිය හැකි තීන්දු ලැබෙයි. අධිකරණය ස්වාධීනයි කියන්නේ ඒකය.
අප ජීවත් වන්නේ මෙරට අගවිනිසුරුවරියට එරෙහිව අට පාස් උදවිය නඩු අසා තීන්දු දී එළවා දැමූ ඉතිහාසයක් සහිත රටක ය. එමතු නොව එලෙස එළවා දමා 'කැවුම් කිරිබත් ගිල දැමූ පාපතරයන්’ තවමත් වසන රටක ය.
ජනතාව ගැන හෝ නීතිය ගැන තියා, අඩු වශයෙන් පූජනීය යැයි සැලකෙන අතීත සම්ප්‍රදාය ගැනවත් තැකීමක් නොකළ ඉතිහාසයක් ඉකුත් ආණ්ඩුව සතු වෙයි. ඊට කදිම, සමීපතම උදාහරණය එවක, අංක 1807/39 යටතේ විශේෂ ගැසට් නිවේදනයක් නිකුත් කොට චමල් රාජපක්ෂගේ පුත් ශෂීන්ද්‍ර රාජපක්ෂට නිලවරණයකින් තොරව තවදුරටත් කතරගම දේවාලයේ බස්නායක තනතුරේ රැඳී සිටීමට හැකි වන ආකාරයෙන්, පනත් සැකසීමය.
නීතිය යටතේ ශෂීන්ද්‍ර රාජපක්ෂට එක විට මහ ඇමැති ධුරය සහ බස්නායක නිලමේ ධුරය දැරිය නොහැක්කේය. එහෙත් එවක ආණ්ඩුව, ඒ නීතිමය බාධකයත් තවත් ගැසට් නිවේදනයකින් (1614/30= 2009 අගෝස්තු 14) අවලංගු කෙළේය.
නීතිය අතට ගන්නෝ, සාහසිකයෝ ය; නරුමයෝ ය; උන් දන්නා සදාචාරයක් හෝ මානව ගුණයක් නැත. ගෙවී ගිය ආණ්ඩු යුගය එවැන්නන් රජකම් කළ යුගයක් ය. 2015 ජනවාරියේ පැවැති ජනාධිපතිවරණයෙන් පසු මෙරට නීති පද්ධතියේ ස්වාධීනත්වය තහවුරු කිරීම සඳහා රජය විවිධ ක්‍රියාමාර්ග ගනු ලැබීය.
නීතිය උඩ සොකරි නැටූ උදවිය අද විනයගරුක රටක් හදන්න කයිවාරු ගසති. හමුදා සෙබලුන්ගෙන් වහලුන්ගෙන් මෙන් වැඩගත් උදවිය අද රණවිරුවන් ගැන කිඹුල් කඳුළු හෙළති.ප්‍රතිවාදී අපේක්ෂකයා ලෙස ජනාධිපතිවරණයට ඉල්ලූ වරදට යුද්ධය දිනාදුන් හමුදාපතිව හිරගෙට දැක්කූ උදවිය අද ජාතික ආරක්ෂාව ගැන පම්පෝරි ගසති. හමුදා අනුඛණ්ඩ පවා යවා පාලනය කළ නොහැකි ලෙස මිනී මැරුම් සිදු වූ කොටකෙතනටවත් ආරක්ෂාව නොදුන් උදවිය අනපේක්ෂිත පාස්කු ප්‍රහාරය ගැන අද කිඹුල් කඳුළු හෙලති.
සරසවි සිසුන්ට එලව එලවා පහරදුන්, එමෙන්ම සිසුන් ඝාතනය කළ උදවිය අද සිසු අයිතීන් ගැන දේශනා දෙති.
වතුර පොදක් බීමට ඉල්ලූ අහිංසකයින්ට වෙඩි තබන්නට හමුදාව යවා සී සීකඩ වෙඩි තැබූ අය අද සාමය ගැන කතා කරති.
හිටපු අගවිනිසුරු ශිරාණී බණ්ඩාරනායකට එරෙහිව මහින්දගේ ආණ්ඩුව කටයුතු කළ අන්දම මෑත ඉතිහාසය දන්නා අයට පවා මතකය. ගැහැනියක කක්කුස්සියට එන තෙක් රැක සිට වෙඩි තබා මැරූ උන්ද තේරීම් කාරක සභාවට පත්කොට 'කැකිල්ලේ තීන්දුවකින්' රාජපක්ෂලා අගවිනිසුරුවරිය එලවා දැමීය.
අගවිනිසුරු එලවන කටයුත්තේ මුල් පුරුක් වූයේ විමල්, මහින්දානන්ද, රෝහිත, තිලංග සහ පිටකොටුවේ මහින්ද කහඳගම වගේ අය ය. මතක තබා ගන්න, අගවිණිසුරුට එරෙහිව මහ පාරේ නඩු අහපු කල්ලිය 'අට පාස්' වුණේත් අමාරුවෙන් ය.
'දැන් ඉතින් අපි තුන්දෙනා ගැන ඔයාල බලාගන්න. මං අවුරුදු 30 ක් රාජ්‍ය සේවයේ සිටියා. දැන් මට යන්න දෙන්න; මම අවංකයි. බදු රහිත වාහන බලපත්‍රයක්වත් ගත්තේ නෑ. මම නිර්දෝෂියි. මම හැමවිටම ජනතාව සමඟයි. ජනතාව අපේ පවුලේ අය රකිනු ඇතැයි මා සිතනවා. මා මුහුණ දුන් ප්‍රශ්නය ගැන අද හෙට ම ප්‍රකාශයක් කරනවා”
කියා අගවිනිසුරුවරිය එළියට බැස්සා ය. නිර්භීතව සියල්ලට මුහුණ දුන් ඈ, කවදා හෝ සත්‍ය ජයගන්නා බවත් කීවා ය.
ඈ නෙරපා හරිද්දී ඩෙඟා නැටූ ඇමැතිවරු වෙත දිට්ඨධම්ම වේදනීය කර්මය පල දෙන්න වසරක්වත් ගත වූයේ නැත. අන්තිමට සත්‍ය ජය ගත්තේය.
ගෝඨාලාගේ, විමල්ලාගේ පුරාජේරු බයට කියන කවි සීපද බවට පත්වෙන්නේ ඔවුන් ඊට මුහුණ දුන් ආකාරය දෙස බලන විට ය.
මැදමුලන ප්‍රදේශයේ ඉදි කළ ඩී. ඒ. රාජපක්ෂ අනුස්මරණ කෞතුකාගාරය ගොඩනැඟීමේදී රුපියල් ලක්ෂ 900කට ආසන්න රජයේ මුදල් සාවද්‍ය ලෙස පරිහරණය කළ බවට එල්ලවන චෝදනා සම්බන්ධයෙන් ප්‍රකාශයක් ලබා දීම සඳහා පොලිස් මූල්‍ය අපරාධ විමර්ශන කොට්ඨාසය වෙත කැඳවූ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ පැය තුනකට ආසන්න කාලයක් ප්‍රකාශ ලබා දුන් අතර, අදාළ චෝදනා සම්බන්ධයෙන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ අත්අඩංගුවට ගැනීමට පසුගිය නොවැම්බර් මාසයේ පොලිස් මුල්‍ය අපරාධ විමර්ශන කොට්ඨාසය සුදානම් විය. එහෙත්, ඒ අවස්ථාවේ අදාළ චෝදනා සම්බන්ධයෙන් පොදූ දේපොළ පනත යටතේ තමන්ට එරෙහිව නීතිමය පියවර ගැනීම වළකාලමින් අභියාචනාධිකරණය මගින් අතුරු තහනම් නියෝගයක් ලබාගැනීමට ගෝඨාභය රාජපක්ෂට හැකිවිය.
ඊට අමතරව,මිග් යානා ගනුදෙනුව,වැනි චෝදනා රැසක් ඔහුට තිබිණි. ඇවන්ගාඩ් නඩුවෙන් ඔහු නිදහස් ය. සමහරු කීවේ 'ගෝඨා නිදහස්' කියා ය. හැබැයි අනෙක් චෝදනා තාමත් විභාග වෙමින් තිබේ.ඒක ඒ අයට අමතක ය.
'බලයේ සිටි අයෙක් නැවත 'රට හදන්න' අවස්ථාව දෙන්න යැයි කීවොත් ඒ කතාව පිළිගන්න එපා' කියා කියන්න්නේ ඔබාමා ය.!
මානාභරණ
