නිදහසින් පසු කිසිදු වකවානුවක නොලැබුණු අවධානයක් ජාතික ජන බලවේගය ආණ්ඩුව තුළින් මෙරට ආබාධ සහිත ප්‍රජාව වෙත ලැබී තිබෙනවා. ඒ වෙනස ගැන ඔබේ අදහස කුමක්ද?
ඒ ගැන කතා කිරීමට පෙර මේ දක්වා මේ රටේ ආබාධිත ප්‍රජාවට තිබුණු තත්ත්වය ගැන මතක් කළ යුතුයි. 1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ආබාධිත පුද්ගලයන් ගැන කියවෙන්නේ අබල තැනැත්තන්, බෙලහීනයන් කියන අර්ථයෙන්. 1988 චක්‍රලේඛයකින් ආබාධ සහිත තැනැත්තන්ට රජයේ රැකියාවලින් 3%ක් වෙන් කළ යුතුයි කිවුවට අවුරුදු 37ක් ගෙවිලත් එය යථාර්ථයක් වෙලා නැහැ. 1996 ආබාධ සහිත තැනැත්තන්ගේ අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීමේ පනතේ තියෙන අධ්‍යාපනයට, වෘත්තීය පුහුණුවට සහ රැකියාවට ඇති ප්‍රවේශකම් කිසිවක් ලැබිලා නැහැ. ඊට වසර ගණනාවකට පසු 2013දී මහාචාර්ය අජිත් බී. පෙරේරා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ නඩුවක් දාලා දුබලතා ඇති අයටත් ප්‍රවේශ පහුසුකම් දිය යුතුයි කියල තීන්දුවක් ලබාගෙන වසර ගණනාවක් ගත වුණත් තාමත් රෝද පුටුවකින් ගිහින් ප්‍රවේශ විය හැකි එක කෝච්චි පෙට්ටියක්, බස් එකක් අපේ රටේ නැහැ.
2003දී ආබාධ සහිත තැනැත්තන් පිළිබද ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් හැදුවට, ආබාධ සහිත තැනැත්තන්ගේ ප්‍රවේශ පහසුකම් පිළිබඳ ගැසට් එකක් ආවට, 2014 ආබාධ සහිත තැනැත්තන් පිළිබඳ ජාතික ක්‍රියාකාරී සැලැස්මක් හැදුවට, මානව හිමිකම් ප්‍රඥප්තියේ ආබාධිත ප්‍රජාව ගැන වෙනම පරිච්ඡේදයක් තිබුණට මේ කිසිම දෙයක් භූමියේ යථාර්ථයක් වෙලා නැහැ. අපේ රට ආබාධ සහිත තැනැත්තන් පිළිබඳ එක්සත් ජාතින්ගේ ප්‍රඥප්තියට අත්සන් කරලා තිබුණත් තාම ඊට ගැළපෙන දේශීය පනතත් හදාගන්න අපි අසමත් වෙලා තියෙනවා.
එවැනි අතිශය වේදනාත්මක කටුක යථාර්ථයක් භුක්ති විඳිමින් ඉන්නකොටයි ජාතික ජන බලවේගය, ස්වකීය ජාතික විද්වත් සංසදයේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයට තුළට ආබාධ සහිත තැනැත්තන් පිළිබඳ වෙනමම පරිච්ඡේදයක් ඇතුළත් කළේ. එහිම කූට ප්‍රාප්තියක් විදිහට ජාතික ජන බලවේගයේ ජනාධිපති ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය තුළ වෙනම ප්‍රකාශනයක් ඉදිරිපත් කළා, ‘එක්ව අත නොහැර’ තේමාවෙන්. එහිදී ජනාධිපති ධුර අපේක්ෂක අනුර කුමාර දිසානායක සහෝදරයා සහතිකයක් දුන්නා, ඔහු බලයට පත්වීමෙන් පසු එය ක්‍රියාත්මක කරන බවට. මේ අද්විතීය වෙනස ඇතිවීමට පදනම වැටුණේ එහෙමයි.
ඒ වෙනස ඔබ නියෝජනය කරන ආබාධිත ප්‍රජාව විසින් පිළිගත්තේ කොහොමද?
මේ හා සමාන සම්මුතින් විවිධ අවධිවලදී ඡන්ද අපේක්ෂකයන් විසින් විවිධාකාරයෙන් ඉදිරිපත් කර තිබුණත් එය යථාර්ථයක් වුණේ නැහැ. නමුත් ජාතික ජන බලවේගය ඉදිරිපත් කළ ප්‍රතිපත්ති සහ වැඩපිළිවෙළ ආබාධිත ප්‍රජාව විසින් වැලඳ ගන්නට සාධනීය හේතු තිබුණා. එහි එක් කරුණක් වන්නේ, මේ ප්‍රතිපත්තිය හැදුවේ විවිධ වර්ගවලට අයත් ප්‍රජාවේ ආබාධ සහිත තැනැත්තන් පිළිබඳ විශේෂඥ කණ්ඩායම් 3ක් ඒකාබද්ධ වීමෙන්. ඊට අමතරව මේ ප්‍රශ්න පිළිබඳ සංවේදී කණ්ඩායම් ද ඊට එකතු වුණා. ඒ වගේම මූලික වශයෙන් අපි සෑම දෙයකදීම සමානාත්මතාව සහ සාධාරණත්වය කියන සංකල්ප දෙක යෝජනා කළා. ඊළඟට අපි ගැඹුරින් මතු කළ අනෙක් කරුණ වූ, අපි නැතුව අපි ගැන තීරණ ගන්න එපා කී කාරණාව යථාර්ථයක් බවට පත්වුණේ ජාතික ජන බලවේගය ජාතික ලැයිස්තුවට ආබාධිත ප්‍රජාවට අයත් මා නම් කිරීමෙන්. එය හුදු දේශපාලනය උප්පරවැට්ටියක් නොකර ව්‍යවස්ථාදායකයට මා ඇතුළු කරගත්තා. එය ජාතික ජන බලවේගය ගැන ආබාධිත සහිත ප්‍රජාව තැබූ විශ්වාසය ආණ්ඩුව විසින් මනාව තහවුරු කළ අවස්ථාවක්. එය ආබාධිත ප්‍රජාව විසින් ඉහළින් වැලඳ ගත්තා.
දීර්ඝ කාලයක් නොසලකා හරිනු ලැබූ අත්හැර දැමූ ආබාධිත ප්‍රජාවගේ ප්‍රශ්න සෑහෙන්න බරපතළයි නේද?
මම මුලින්ම කී නොසලකා හැරීම් ද ඇතුළුව ආබාධිත ප්‍රජාව පිළිබඳ ප්‍රමාණාත්මක සහ ශීඝ්‍ර වර්ධනාත්මක සොයාබැලීමක්, ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමක් දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ සිදු නොවූ නිසා තමයි ආබාධිත ප්‍රජාව මුහුණ දෙන ප්‍රශ්න මේ තරම් බරපතළ සහ ඛේදනීය තත්ත්වයට පත් වුණේ. අවාසනාවකට වගේ ඒ නොසලකා හැරීම සිදු කර තිබෙන්නේ සුළු පිරිසකට නෙවෙයි, ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුවේ 2012 සංගණනය අනුව 8.7%ක්, ලක්ෂ 17කට අධික පිරිසකට. මේ දක්වා නොයෙක් සංකල්ප පිළිගනිමින් අපි වැඩ කරලා තිබුණට ඒ කිසිවක් භූමියේ යථාර්ථයක් විදිහට ප්‍රකට වුණේ නැහැ. ඒ නිසාම තමයි අපි කියන්නේ මේ 76 වසරක සාපයක් කියලා.
ඔබ ශ්‍රී ලංකා පාර්ලිමේන්තුවේ පළමු ආබාධිත පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයා වූ පමණින් ආබාධිත ප්‍රජාවගේ ප්‍රශ්න අවසන් වෙයි කියලා හිතන්න පුළුවන්ද?
අපට තියෙන කප්පරක් ප්‍රශ්න, සමාජ ප්‍රවාහයක ප්‍රශ්න නිසා ඒවා එකවර අවසන් කරන්න බැරිවෙයි. නමුත් ප්‍රමාණාත්මක විසඳුම් සහ ක්‍රියාමාර්ග තුළින් යම් මට්ටමකට විසඳුම් සෙවිය හැකියි. ඒකට හොඳම නිදසුන ජාතික ජන බලවේගයේ මංගල අය වැය. මේ අය වැය තුළින් ආබාධිත ප්‍රජාව පිළිබඳ සුවිශේෂ අවධානයක් යොමු කර තිබෙනවා.
ඒ සුවිශේෂ ප්‍රතිලාභ මොනවාද?
මේ අවුරුද්දෙ අයවැය ලේඛනයෙන් මාස 8ක් තුළ අපි ආබාධිත දීමනාව 7500 සිට 10,000 දක්වා වැඩි කරනවා. ලක්ෂ එකහමාරකට ආසන්න පිරිසකට දුන් ආබාධිත දිමනාව ලක්ෂ 4 දක්වා වැඩි කරලා පොරොත්තු ලේඛන සංකල්පය ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලවලින් ඉවත් කරනවා. පොරොත්තු ලේඛනය නිසා දීමනාව ලැබෙන පිරිසෙන් යම් කෙනෙක් මියයනතුරු බලාගෙන ඉන්න සිද්ධ වෙනවා පහළ ඉන්න කෙනකුට දීමනාව ලබාදෙන්න. නමුත් දීමනා ලබන සංඛ්‍යාව වැඩි කිරීම නිසා කෙනකුගේ මරණය බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න තවදුරටත් ආබාධ සහිත ප්‍රජාවට සිදු වෙන්නේ නැහැ. ආබාධිත ප්‍රජාව වෙනුවෙන් සහායක උපකරණ, සේවා නිෂ්පාදන පහසුකම් වැඩි කිරීමටට රුපියල් මිලියන 500ක් වෙන් කර තිබෙනවා. රාගම පුනරුත්ථාපන රෝහල ජාතික මධ්‍යථානයක් ලෙස පුළුල් කරනවා. ආබාධ සහිත තැනැත්තන්ට පහසුවෙන් ප්‍රවේශ විය හැකි ප්‍රවාහන යන්ත්‍රණයක් හදන්නත් මුදල් වෙන් කර තිබෙනවා. ඒ වගේම ආබාධ සහිත ප්‍රජාව ගැන මෙතෙක් තීන්දු තීරණ ගත්තේ කිසිම විද්‍යාත්මක දත්ත පද්ධතියක් මත නෙවෙයි. එය ඉතා අත්‍යවශ්‍ය කාරණයක්. ඒ නිසා ආබාධ සහිත ප්‍රජාව පිළිබඳ විද්‍යාත්මක දත්ත පද්ධතියක් හදන්න මිලියන 100ක් වෙන් කර තිබෙනවා.
ජන සමාජය තුළ හැසිරීමේදී භෞතික වශයෙන් මුහුණ දෙන ප්‍රශ්න හැරුණු විට ඔබ නියෝජනය කරන ප්‍රජාව මුහුණ දෙන සෙසු ප්‍රශ්න මොනවාද?
පුද්ගලයන්ගේ ආකල්පය ප්‍රශ්න තමයි මූලික වන්නේ. ඇතැමුන් ආබාධිත ප්‍රජාවගේ ආබාධිත තත්ත්වයට කරන ගැරහුම්, අවමානවලින් අපේ හිතටත් වේදනාවක් ඇති වෙනවා. ඒ නිසා ආකල්පය වෙනස්කම් අවශ්‍යයි.
ආබාධිත ප්‍රජාව නියෝජනය කරන එකම පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයා විදිහට ප්‍රජාව ඔබ ගැන තබා තිබෙන දැඩි විශ්වාසය සහ බලාපොරොත්තු අනුව මන්ත්‍රී ධුරය කියන්නේ ඔබේ හිස මත පැටවූ බරක්ද?
මම එහෙම හිතන්නෙ නැහැ. ඔවුන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමට ලැබීම මට සතුටක්. රජයේ පළමු අයවැයෙන්ම අපේ ප්‍රජාවගේ සෑහෙන බලාපොරොත්තු ඉටු කරගැනීමට අවස්ථාව සැලසී තිබෙනවා. ඒ බලාපොරොත්තු සාක්ෂාත් කර ගැනීමේ වගකීම තවදුරටත් මට පැවරී තිබෙනවා.
ආණ්ඩුවත් සමඟ කරන ගනුදෙනුවේදී ඔබ වඩාත් ප්‍රමුඛත්වය දෙන්නේ කුමන ප්‍රශ්න සඳහාද?
මූලිකම දේ මෙවර අයවැයෙන් ආබාධිත ප්‍රජාව සඳහා ඉදිරිපත් කළ යෝජනා ඉදිරි අට මාසය තුළ ක්‍රියාත්මක කරගැනීම සඳහා අත්‍යවශ්‍යයි. ඒ නිසා ඒ පිළිබඳ විශේෂ අවධානය යොමු කරනවා. ඒ අතරින් ආබාධ සහිත තැනැත්තන්ගේ ප්‍රවේශ පහසුකම් සැකසීම පිළිබඳ විශේෂයෙන් සැලකිලිමත් වනවා. සෑම මාදිලියකම ප්‍රවේශය තහවුරු කිරීමට කටයුතු කරනවා. ඒ වගේම ආබාධිත ප්‍රජාවට ආබාධිත බව වෙනුවට නිර්බාධිත සමාජ ජීවිතයක් හිමි කර දීම සඳහා අධ්‍යාපනයත් මතවාදි බවත්, ඩිජිටල් තාක්ෂණයත් අවශ්‍යයි. ඒ පිළිබඳ ප්‍රමුඛත්වය හඳුනාගෙන තිබෙනවා.
රජයේ ආයතන ආබාධිත ප්‍රජාව සමඟ ගනුදෙනු කිරීමේදී අනෙකුත් පුරවැසියන්ට ඇති අයිතිය නොදෙන බවට දීර්ඝකාලීන චෝදනාවක් තිබෙනවා නේද? එවැනි කරුණු සඳහා ඔබ මැදිහත් වන්නේ කොහොමද?
මෙතැනදිත් අවශ්‍ය වන්නේ සාධාරණත්වය සහ සමානාත්මතාවයි. ඒ වගේම ආකල්පමය වශයෙන් ජනතාව ගොඩනඟන වැඩපිළිවෙළකට යා යුතුයි. සහකම්පනය නීතිවලින් ඇති කරන්න බැරි වුණත් ඇතැම් අවස්ථාවල නෛතික රැකවරණය අවශ්‍ය වන අවස්ථා තිබෙනවා. රජයේ ‘ක්ලීන් ශ්‍රී ලංකා’ වැඩසටහන තුළ ඒ දේවල් තියෙනවා.
සහනාධාර දීමෙන් එම ප්‍රජාවගේ ප්‍රශ්න යටපත් කළ හැකිද?
සහනාධාර දීමෙන් පමණක් සියල්ල කළ නොහැකියි. ව්‍යවසායකයන් ලෙස ඔවුන් ගොඩනැඟීමට අවශ්‍ය පසුබිම සකස් කළ යුතුයි. ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායක කිවුවේ ඒකයි ආබාධ සහිත තැනැත්තන් තුළ තිබෙන ආර්ථික විභව ශක්තිය ඔප් නංවලා ඉස්මතු කරලා ජනතාව අතරට ගෙනත් එය ජාතික සංවර්ධනයට එකතු කරනවා කියලා. ජාතික සංවර්ධනයේ නියම හවුල්කරුවන් බවට පත් වීමට ආබාධ සහිත ප්‍රජාවටත් හැකියාව ලැබෙන්නෙ එවිටයි. කාගෙවත් ටොකු ඇනිලි, කෙනහිලිකම්වලින් බිඳෙන්නෙ නැති විදිහට ආබාධිත ප්‍රජාව ශක්තිමත් කළ හැක්කේ එවිටයි.
යුරෝපා රටවල ආබාධිත ප්‍රජාවට තිබෙන තත්ත්වය ඔබ නියෝජනය කරන ප්‍රජාවටද ලැබෙන තැනකට මේ රට ගෙන ඒම සඳහා ඔබේ ඉලක්කය කුමක්ද?
මූලික වශයෙන් ආබාධිත ප්‍රජාවගේ අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා විය යුතුයි. ඒ අයිතිවාසිකම් නෛතිකව තහවුරු කෙරෙන කඩිනම් ක්‍රියාමාර්ග ගත යුතුයි. ඒ සඳහා සෑහෙන උත්සාහයක් දරන්න වෙයි. කැප කිරීම් කරන්නත් වෙයි. මම මුලින් කිවුව වගේ පතුල පහළ බස් තිබුණොත් ආබාධිත මට වගේම නිර්බාධිත ඔබටත් වැඩි පහසුවක් සැලසේවි. විශ්වීය සැලසුම් මත වැඩ කරනවා නම්, වෙනත් රටවල් කළ දේවල් ගැන පූර්වාදර්ශ තිබෙනවා නම්, අපටත් අපේ රට එවැනි තැනකට ගෙන ආ හැකියි. ඒ වෙනුවෙන් වැඩ කළ යුතුයි, උත්සාහ කළ යුතුයි. මොකුත්ම නොකර නිකම්ම හිටියා නම් අපිත් කොහේ හරි ඉන්න තිබුණා.
