විස්මිත පෙම්සිත
පුලිනතල මත වෙරළ මතුපිට
ලියමි පෙම්කවි නුඹ නමින්
භදා කල්පය ඇති තුරාවට
නොම මැකෙන්නට සිඳු රළින්...
ළබැඳි ඇමතුම් තාරුකා මල්
පුබුදු වෙයි නම් මුව සරින්
ප්‍රේමයේ ඔබෙ සොඳුරු අහසක
තරු ගණින්නෙමි සන්තොසින්....
නබෝ ගැබ හා පො‍ළෝ තලය ද
වෙන් කරන්නෙමි ක්ෂිතිජ ඉම ගොස්
හදේ පතුලෙම වෙළී පවතින
සෙනෙහසේ මුවහත් සැතින්...
කල්ප ඉම තෙක් මැකී නොයනට
අඳින්නෙමි හද සුපෙම් සිත්තම
සුනිල් නිකසළ දිය මතින්
රූ සිරිය නම් තෙලිතුඩින්...
සුදුසු සිතිවිලි පමණ කොපමණ
පෙම්බරිය මට පිදු හදින්
පො‍ළොවෙ වැලි කැට මනින්නෙමි මම
දැනගන්න හැකි නම් සැණින්....
සරත් කුමාර වික්‍රමගේ
ආයාචනයයි
හදා ගන්නට සිත මගේ
මකාලන්නට රුව නුඹේ
දකින්නට පෙර ජීවිතේ ඉම
වඩන්නට විදසුන් බවුන්,
ඇවිත් යනවද එක් වරක්
එදා පෑ සෙනෙහේ නමින්
බලා ගන්නට ඇස් ඉදිරියේ
නුඹේ වියපත් රුව ඉතින්
ජයසේන කොඩිතුවක්කු
මඟ හැරුණු ප්‍රේමය
පමා වෙලා ආ ප්‍රේමයයි ඔබ
අවේලාවේ හමු වු
මඟ හැරී ගියත් එය
දරාගන්න අපහසුයි
ඔබට මාව....
හිතා ගන්නවත් බැරි ලෙස
වෙළාගත් අයුරු සිත
තබාගත්තෙමි මහද ඔබ
සොයා ගියමුත් නිතර ඔබ
පසුතැවීම පමණක්ම
අවසානයට ඉතුරු විය
සඳරුවන් කරුණාතිලක
අපරාජිත
මට අහිමි වී
ඔහු සතු වූ
නුඹ ආයෙමත් ඇවිදින්
සිප ගත්තත් මා මුව
එකම එක වරක් වත්
සිප ගන්නේ නැහැ
නුඹව මං
නොඉඳුල් නිසා නොව මා
අන් සතු නිසා නුඹ
ජෝජ් රොබ්සන් ද සිල්වා
අම්මා
දස මසක් මා කුසෙහි රන්දා
ළයේ රුහිරය කිරට නංගා
මාව මෙලොවට ගන්න කැන්දා
නේක දුක් කම් කටොලු වින්දා
නිදි වරා ලෙඩ - දුකට පත්දා
උණුසුමින් නුඹෙ, සුවය රන්දා
අපේ සුව සෙත පිණිස කැන්දා
සියලු කරදර නුඹට විතරද
පැමිණි දුක් පැණි රසින් හංගා
නිතර හිරිහැර ගැහැට වින්දා
නුඹේ දිවියම අපිම හන්දා
නුඹට වැන්දා ඇතිද මන්දා
නලින් දිසානායක
ධීවරයාගේ සාක්ෂිය
(පුවතක් - හලාවත ධීවර උද්ඝෝෂණයේදී වෙඩි කා ඔත්පළ වීමෙන් මුහුදු රස්සාව කරගත නොහී දුකට පත් ධීවරයා ගෙල වැල ලාගෙන නසී)
ලයිසන් තුවක්කුව මානා කටකාර
ඇයි මහතුනේ දුන්නේ මට වෙඩිපාර
දෙයියොත් දුවද්දී දැක මරු අවතාර
අයියෝ අපට මරණය විතරද බාර
සාගර ජලය මඳි හැඬුවා බඩ හින්දා
ධීවර අ‍ඳෝනා මූදේ ඉකිබින්දා
කෑමොර ගසා කිව්වේ දුක වැඩි හින්දා
සෝබර පපු කැනති වේව්ලා ගිනි බින්දා
ගොදුරක රුහිරු බීගෙන වෙඩි බිඳිල්ලේ
කකුලක සවිය බිඳිලා කය තොටිල්ලේ
පවුලක විලාපය පොළොවේ හැපිල්ලේ
මුහුදක කඳුළු වඩදිය වී ඉපිල්ලේ
ඉන්නේ කොහොම අබලන් දරහැවේ දපා
කන්නේ කොහොම අඹුදරු වෙත දෑත නොපා
ගින්නේ මහිම දුන්නේ නරකාදි සැපා
යන්නේ මෙහෙම මට අනුකම්පාව එපා
වැල්ලේ පිපෙන වෙඩිමල වාසනාවන්
මල්ලේ හැපෙන වෙඩිසැර වාසනාවන්
රැල්ලේ ගැටෙන වෙඩිහඬ වාසනාවන්
බෙල්ලේ වැටෙන ලණුපට වාසනාවන්
කුමාර හෙට්ටිආරච්චි
කෝමලි
කෝනේශ්වරම්
කෝවිලේ දි හමු වී
කෝ පෑ සිනා
කෝමලි......
සිඳු දඹ
පතුල සිඹ
විදෙනා රළ පෙළසේ
සුදු මුදු
ළවැලි මත
...... කිරි කවඩිසේ ...
කෝ පෑ සිනා
කෝමලි.....
නළලත තිලක පෑ
රිවි මඩල ඇමිණි
සිතිජ ඉම තිර්ථ
යාත්‍රාව ගිලුණි.....
සුන් බුන් මැදින්
ළසොවින් වලප්නා
පිච්ච මල් සුගන්ද ලිහිණි....
කෝ පෑ සිනා
කෝමලී
සරත්චන්ද්‍ර බණ්ඩාර
ඇස් කොනින් බලන්නී
රහස් කොඳුරන්නී
සෙනෙහෙ පුදන්නී
මහද චංචල කරන්නී
සමුද්‍ර නිර්මාල්
එයා යන්නම ගියා
අඬන නෙළුමක රෝස කම්මුල්
හෙමින් පිරිමැද විකා
අකුණු සැරයක ගිනි පුපුරු මෙන්
හිතක් පොඩිකර ගියා.....
මලවි හීසර නොරැඳි නෙත් යුග
වියෝ සළුවක ඔතා
ඇවිත් ගිය හැටි අදත් රහසක්
පපුව අස්සට ඔයා....
වලාකුළු ඇති බිමට එබිලා
මලී සෑ කොත වැඳා
කොතේ රැස් මෙන් ඔබේ ඇස් ගැන
කවි නොලියවෙයි මෙදා......
ඇහැළ පෙත්තක ගලපු රොන්සුනු
සීරුවට ගෙන තබා
මිනීමල් පිපි සොහොන ........
තියන්නම් හිත හදා...
ඉරත් ගිනිගෙන දැවෙන යාමෙක
සැඳෑ කළුවර පෙරා
තරුත් ළඟ නැති පාළු අහසක
සඳක් යයි අඬ අඬා ...
තිසා වැව් දිය ඉවුරෙ හැප්පී
හාදු දෙන සේ හඬා
තියා හුස්මක සුවඳ විතරක්
එයා යන්නම ගියා....
ශ්‍යාමා රනපති
එදා සහ අද
එදා නිල් නුවන් යුග
උපැස් යුගලෙන් වැසී
නුරා කැන් ගැලු වත
ඇත හැකිළ සුදුමැලිව
නීල ගන කෙස් කලඹ
ඇත රිදී පැහැති වී
ගෑ සඳුන් නෙත් අඳුන්
වතට නුහුරක් ය අද
කෙළි කවට සිනාවෙන්
කෝල තෙපුලින් පිරී
දොඩමලුව තිබූ මුව
ඉසිඹුවක් ලද සේ ය
මිමිණු පෙම් ගීතිකා
සිතින් ගිලිහී ගොසින්
පන්සලේ බෝමළුවෙ
එම සිලෝපදය අද
පද්මා ජයසිංහ දසනායක
පන් මල්ලේ කසුකුසුව
තුන් ඉරි කොළ ඉරා නිසි අන්දමට යොදා
ගම් බද ළඳුන්ගේ දෑතින් යසට හදා
ගෙන් ගෙට යැවූ අගනා නිපයුමකි එදා
පන් මලු කොහේවත් පෙනෙනට නොමැත මෙදා
නෙක නෙක රූ රටා මවමින් සොඳුරුතම
සැකසුණු ඉතා අගනා ලෙස නිබඳවම
රැක දුන් හෙළ ගතිය එදවස ගෙයක හැම
නොකරයි පන් මල්ල අගයක් යුගයෙ මෙම
ගෙයින් ගෙයට නෑගම් ගිය නොයෙක වර
ගමෙන් නික්ම පිටගම් යන අතරතුර
ගමන් මල්ල ලෙස සැලකුව ඇතිව තිර
අතින් බැහැර නොමවුණි යුගයකට පෙර
දහවල ඇඹුල - තේ ටික ගෙන ගිය කෙතට
පලවැල නෙළන්නත් එදවස ගත් අතට
කඩපළ පන්මල්ල හුරු විය ගැමි කතට
පැවතුණ සොබාසිරි ගම මෙන් නගරයට
සුවදායක සහයක් වුණ සියලු විට
නව මාදිලියෙ පොලිතින් මලු රැගෙන ගෙට
ඉවතට දෑය පන්මල්ල ද එදින සිට
බිලි වුණ නිසා පරිසරෙ වියසනයකට
සිලි සිලි මල්ල වැජඹුණු කල මෙමිහිමි පිට
ගිලිහී ගියත් ජන මෙහෙවර අගය කොට
පොලිතින් තහනමක් රජයෙන් පැනවු විට
යළි පන්මල්ල ගෙනැවිත් ඇත කරළියට
අපරැක්කේ සුනිල්
කවියකු අතින් වුව...
ඉර හඳ ගලගෑව සඳ කිරි කටගෑව
තරු කිනිත්තෙන් පැන් වැඩුව
කැකුළු පෙතිවල සෙනෙහසම තැවරුවෝ
නම් වෙන කවරහු ද?
කවියෝ හැර...
ඉරබටු තරුව වටකුරු
ළා රෝස පැහැයෙන් දිදුල
අත මිටෙන් මොළවා සෙමෙන්
බෙලි කටුවක් තුළ හෙවූ හැටි
මොන තරම් අපූරු ද?
මුතු ඇටය විශ්වයේ
පුංචි ම අංශුව නිම කළෝ නම්
වෙන කවරහු ද?
ගං දෑල මල් පදුරු යට
තුරු ගොමු උයන් සෙවණැලි වදුල යට
විස සපුන් සැඟව සිටින වග
ඔබට මට පැවසුවෝ නම් වෙන කවරහු ද?
සුර විමන් මිණි මැඳුරු තුළ ද
අතු පැලෙහි අගු පිලෙහි ද වැද
සාද ඇරියුම් ලැබූවෝ නම් වෙන කවරහු ද?
වීදුරු ගෙවල්වල පහස ලද
සුදු පිරුවට වෙස් බැඳ
එ‍රෙහි වූවෝ නම් වෙන කවරහු ද?
මධු පිරුණු බඳුනක හැඩයට වසඟ වී
මී විතක් තොලගාන අතර
ගලිත රූ අකුරුවලින් පද ගෙතුව
කවියකු වුව ද ඔහු අතින්
වීදුරුවක් බිඳිය හැකි ය...
නිමල් ජයරත්ත
මීවිතකි සෙනෙහස
දුකකට කඳුළ සැලුණද
නුඹෙ වත රුසිරූ
සිහිලැල් තුටු දියයි
හදවත සුව ඇතිරූ
දලු ලන සොවක
ඉකි ලන හඬ මට මහරූ
සවනත පිනයි මියැසිය
ළෙන්ගතු මියුරූ...
සතුටක මඳහසට
කුමුදක පෙති මෙන්ම
පිනිදිය ඉසින මගෙ සිත
පිබිදෙන හැල්ම
මිමිනුම් සරට ළෙන්ගතු
සිතිවිලි එත්ම
සෙනෙහස මී විතකි
මී බිඳු ඉතිරෙත්ම...
බොහෝ ලස්සනක්
බාඳුර මලෙක වෙතත්
විස ගත් බවම දහමකි
ලොව තිබෙන තුරුත්
සතුටෙත් දුකෙත් සුන්දර
ළෙන්ගතුව ඇතොත්
ලෝකය සොඳුරු මැයි
සසරින් සසර යතත්...
සරත් කුමාර වික්‍රමගේ
සේපාලිකා...
සේපාලිකා,
පිවිතුරු ය, නුඹ
සුවඳ ඉමිහිරි ය
පිපී හිනැහෙන හැම රෑක
අවදිව මසිත් අහස
ඔබ තුරුලුව
තුරු යට ම මං උන්න
පිපුණ මල් මට දුන්න
සුවඳ විතරක් උන් ගත්තු
පෙති කඩා විසිර ගිය
රෑ කුණාටුව වසත් කල
නිල් නෙතග අසරණ ය
අහස නුඹ දුටුවෙ ද
කඳුළු මැද සෝ විලාපය
ස‍ඳේ නුඹ ඇසුවෙ ද
කිමද ඔබලා සැතපුණි ද
තරු පමණක්ම අවදිව
සේපාලිකා,
පිවිතුරු ය, නුඹ
සුවඳ ඉමිහිරි ය
අදත් බොඳ ව හදවත සුවඳ කරන
අ‍ශෝක කුමාර කුලතුංග
වතුර මල
යන්ත්‍රානුසාරයෙන්
කඳ මැදින් ඉහළ ගොස්
අහස තුළ විසිර යන
තුන් පෙති නහවමින්
බිමට එන ආයේ යන
කොන්ක්‍රීට් වතුර මල
මවයි පියකරු දසුන
මලක් නැති මුඩු බිමට
චන්ද්‍ර ජයවීර
හරි මඟ
මත්පැන්, මත්කුඩු විනාශ වේවා
සුරා සැලේ දොර ඉබේ වැසේවා
අප රට තුළ මස් කඩ නැතිවේවා
මිනිසුන් හරි මඟකට යොමුවේවා
බල ලෝකය සිත් තුළ නැතිවේවා
ද්වේශය වෛරය හදෙහි නොවේවා
මෝහ ගතිය තුළ මුලා නොවේවා
මිනිසා නිවැරැදි දෘෂ්ඨි දකීවා
යහපත් කල්පනාවට ඔබ පැමිණෙන්න
යහපත් කර්මාන්තයේ ඔබ නියැලෙන්න
යහපත් වචනයෙන් දන මන පිනවන්න
යහපත් කෙනෙකු ලෙස දිවි මඟ ගෙන යන්න
යහනේ ලෙසින් උත්සාහය අරඹන්න
යහපත් සිහිය හැමතැනටම යොදවන්න
යහපත් සමාධිය වෙත නිරතුරු එන්න
පරම ධනය ලැබ ජීවිත ගෙන යන්න
සරෝජා රම්‍යලතා වීරස‍‍ූරිය
